Mustafa Ceceli – Dön

Çoğaldı gitgide yokluğun dağ gibi
نبودت رفته رفته بیشتر شد مثل کوه (بزرگ شد)

Atılmış üzerime ağ gibi
مثل تور شکاری افتاده روی من

Zaman ilaç değil
زمان مرحم نیست

yanmaya alıştıran Hepsi sönsede yanan Tek bir çerağ gibi
مانند یک قندیلیه که اگرچه همه نور و آتیش خاموش میشه بقیه رو روشن نگه میداره

Kimbilir kaç ilkbahar yaz, sonbahar kış Aylar mevsimler derken Seneler sensiz geçti
چه بهار و تابستون و پاییز و زمستونی و ماهها و فصلهایی که حرفشو میزدیم، حتی سالها هم بدون تو گذشت

Büyüdü ağaç oldu çoktan
Ektiğimiz fidanlar
نهالهایی که کاشته بودیم بزرگ شد درخت شد

Gölgesinde Kaç gün geceyi zor ettik
و در سایه ش چند شب و روز رو به سختی گذروندیم(زیاد)

Dön dayanamıyorum artık
برگرد، دیگه نمیتونم صبر کنم

Dön bu ne çok yalnızlık
برگرد، آخه این چه تنهایی زیادیه

Çık gel ne olursun apansız
چی میشه ناگهانی برگرد

Hadi dön, hadi dön, hadi dön yalansız
زود برگرد، برگرد، برگرد بدون دروغ(ریا)

Uzayıp giden yollara kitlenmiş gözlerim
چشمهام به راههای دراز و طولانی خیره شده(قفل شده)

Tükenmiyor ümit bir olmazı bekliyorum
امید تموم نمیشه، منتظر یک غیر ممکن هستم

Bulurmu bulur benide
günün birinde bir mucize
پیدا میکنه منو؟ یک روز یک معجزه سراغم میاد

Duayı duaya ekliyorum
دعاها رو به دعاها اضافه میکنم